School in Komorow
Donderdag 8 juni 2017
Donderdag kwamen we voor t eerst in de Poolse school. De school geeft les
aan kinderen van veel verschillende leeftijden. De verschillende landen
van t programma hebben zich 'voorgesteld' aan elkaar, Nederland had t leukste
filmpje.
Daarna hebben we gekke spelletjes gespeeld als icebreakers. Na een
interessante lunch zijn de workshops van start gegaan. Ik deed de
workshop filmen. De workshop was redelijk saai, de begleiders waren gelukkig
wel overenthousiast #vermoeiend.
15 uur was het schoolgedeelte voorbij en
konden we beginnen met een typische poolse avond: chillen en wat drinken. Het
was een leuke dag.
Groet van Tess.
Vrijdag 9 juni
Vandaag stond ik om 7:40 op. Bij het ontbijt hadden we de keuze om een tosti
te maken, maar ik koos voor gewoon brood, want ik had gisteren ook al een
tosti. Om 8:20 stond Janeks moeder klaar om Laura, Janek en mij naar school te
brengen. Toen we op school waren, wachtten we bij het lokaal van onze workshop
(film) totdat iedereen er was. Hierna konden we gelijk gaan filmen, omdat we
gisteren de plannen al hadden gemaakt. Elk groepje moest elke scene filmen en
de beste scene werd daar dan uit gekozen. Ik zat in een groepje met Helmich,
Jesper en Jaček. Tijdens het filmen van een scene in de wc, zagen we een
condoom liggen. Iedereen lag in een deuk. Om 12:00 was de lunch. We kregen
droge gele rijst met wat groente en kip, wat niet echt lekker was, maar ik had
honger dus ik at het toch. Nadat we nog een paar scenes gezamelijk hadden
gefilmd, waren we al om 14:00 klaar. Daarna moesten Laura en ik wachtten op
Janeks moeder die ons weer op kwam halen. Thuis hebben we even uitgerust en
daarna zijn we naar het park gegaan op de fiets. Daarna gingen we eten bij een
pizzahut die betere pizza's had dan in Rome. 's Avonds heb ik Civilisation V op
Johnny's PC gespeeld.
Volgens mij hebben sommige andere mensen iets anders gedaan zoals het nuttigen
van versnaperingen die leken op water. 😁
Groet van Ruben.
Zaterdag 10 juni
Het programma voor vandaag was even anders dan normaal. We gingen niet aan
de slag met onze eigen workshops, maar we deden twee andere workshops, namelijk
"Painting on glass" en "Dancing".
's Morgens om negen uur begonnen we met de eerstgenoemde workshop. Na een korte
uitleg over techniek, het schoonmaken van borsteltjes en het bekijken van een
aantal voorbeelden konden we aan het werk. We hadden 2,5 uur om elk een
glasplaat te beschilderen.
Daarna was het pauze en kregen we een soort vreemde groene prut. Ik weet niet
zo goed wat ik ervan moet vinden, maar het was volgens mij miet giftig (ik
schrijf dit nu een paar uur later en heb nog geen problemen ondervonden) dus ik
heb het maar gewoon opgegeten.
Vervolgens kregen we buiten de dansworkshop. Er klonk allerlei moderne muziek
voordat de workshop begon, maar in de workshop gingen we aan de slag met
traditionele Poolse dansen op traditionele Poolse muziek. We hebben een aantal
dansen gedaan, waaronder de Polonaise, die toch wel anders is hier...
De activiteiten op school waren toen voorbij. Met de trein zijn mijn host en
ik, samen met nog een aantal anderen die in dezelfde richting moesten,
teruggegaan naar huis. In de trein was er echter een heel leuk klein hondje.
Het was nog een heel jong beestje, en als dierenliefhebber die haar eigen hond
voor een week in Nederland heeft moeten achterlaten, kon ik de verleiding om
hem te aaien echt niet weerstaan.
Thuis gingen we ons opfrissen (de dansworkshop had ons allen wel een beetje
laten zweten). Toen kwamen een aantal andere uitwisselingsstudenten hier. Eerst
gingen we een beetje televisie kijken (de in het Pools nagesynchroniseerde
"Shrek" werd uitgezonden) en monopolie spelen. Toen ging ik met een
van hen de foto's bekijken die ze die dag had gemaakt, en er zaten soms vrij
hilarische afbeeldingen tussen.
Daarna gingen we eten. Er waren drie pizza's, maar elk waren ze groter dan het
wiel van een auto. Eén zo'n pizzapunt kon je met gemak meerdere keren om je
onderarm wikkelen. Ik heb er met moeite een naar binnen gekregen en me
verwonderd over het feit dat sommigen er meer dan één konden eten...
Vervolgens kwamen er nog meer uitwisselaars binnen, en ze gingen samen de
voetbalwedstrijd tussen Polen en Roemenië kijken. Ik dacht dat men in Nederland
fanatiek was wat betreft voetbal, maar hier is het minstens net zo erg. Het was
een amusant schouwspel, aangezien er hier een aantal Polen en één Roemeen
aanwezig was, en de een moest nog harder gillen dan de ander. Naarmate de
wedstrijd vorderde ging het er wat minder hard aan toe, maar er zijn een paar
mooie uitspraken uit voortgekomen die ik niet verder zal uitbreiden dan
"those gypsies?!" en "...Romania is shit".
Groet van Laura.
Zondag 11 juni
Hierbij mijn verslag voor zondag:
Het was vandaag familiedag, dat betekent dat je samen met je gastgezin iets
gaat ondernemen. Wij gingen naar het strand. Het is vier uur reizen met de
trein, dus we hebben de trein van 5.50 uur genomen. Onze wekker was niet
afgegaan of we zijn er doorheen geslapen, we hadden in ieder geval geen tijd
voor een ontbijt thuis. Eerst hebben we de trein naar Warschau gepakt en op
station heeft Ula eten en drinken voor Suzan en mij gekocht. We gingen naar de
stad Sopot. We zijn op een pier geweest en later nog het water ingegaan. Om
10.30 uur kwamen we aan in Sopot en we zijn tot 15.00 uur gebleven. Vervolgens
zijn we naar het station gegaan om de trein naar Gdansk te nemen. Gdansk was
een prachtige stad met hier en daar eeuwenoude gebouwen. We hebben 's avonds
gedineerd in Gdansk en de bus naar Warschau gepakt om 18.45 uur. We hebben
zelfs nog knappe mannen gezien, kortom: het was een geslaagde dag!
Kusjes van Eleonore.
Maandag 12 juni
We begonnen vandaag met het geblaf van een puppy en het gekrijs van een
zusje, great… Na een lekker ontbijtje en een te late trein genomen te hebben
kwamen we aan in Komorow. Vandaag zouden we de workshops afronden. Eleonore en
ik deden de workshop Handicraft, de ideale workshop voor vele throwbacks naar
de basisschool. De afgelopen workshop dagen hadden we papier geknipt en weer op
een ander papier geplakt; typische Poolse kunst. Deze ochtend hebben wij onze
naam op een stuk papier genaaid. Eleonore werd geprezen als zeer getalenteerde
naaier, ik niet.
El en ik gingen daarna spijbelen om een fatsoenlijke lunch te
halen, dat is gelukt met een pizzabroodje en aardbeiden. In de lunchpauze
hebben wij de knappe etensopschepper weer gespot. Na de lunch heb ik Tess haar
dagverslag geschreven (points for me). We hadden nog het houten
aarbeienbakje, die intussen leeg was, in de fik gestoken. Helaas werd ons
pleziertje verstoord door twee nonnen, die ons pleziertje niet zo konden
waarderen. Van 2 tot 4 hebben we mogen kijken naar rennende mensen, dat was
leuk. In de middag hebben we een film gekeken. Na een heerlijk diner gingen we naar het feestje bij Mikolaj. De trein reed helaas maar tot
halverwege, een vrouw bood ons een lift aan. Er waren mogelijke eindes: ontvoerd
worden of bij het feestje gebracht worden. Aangezien wij zeer overtuigd waren
van onze vechtskills hebben we de lift genomen. Onze vechtskills hebben wij
niet hoeven tonen (gelukkig maar). Het feestje was geslaagd, we hebben alleen
maar ‘woda' gedronken, dus we hebben ons goed gedragen. Ik miste alleen de
knappe guys, dat was een groot gemis. Anyways weer een leuke dag gehad :-)
Groet van Suzan
Dinsdag 13 juni.
Vandaag moesten we zoals altijd weer om 9:00 op school zijn. Toch voelde het
deze keer anders, aangezien dit de laatste keer is. Toen we aankwamen wachtte
iedereen in de gymzaal voor de presentatie van de workshops. Wij van de
filmworkshop lieten onze filmpjes zien, maar die van ruben en mij deden het
niet helaas. Van de andere workshops kan ik alleen zeggen dat de zanggroep erg
'bijzonder' was.
Aan het einde van de presentaties moesten we onze geweldige
Poolse dans opvoeren. Ik moest eigenlijk met Tess en Ula dansen, maar toen
ruilde Suzan met Tess omdat ze met mij wilde dansen. Ik had dus dikke fix en
aan het einde gaf ze me zelf kusjes op mn wang 😍.
Na de presentaties in de gymzaal gingen we met de bus naar Warschau naar een
gebouw dat gemaakt was als cadeautje door de Russen. Dat vond ik natuurlijk
hartstikke mooi, maar volgens mij waren de Polen het daarmee niet helemaal met
me eens. Wel was het uitzicht op de in Sovjetstijl gebouwde stad erg mooi.
Na het beklimmen van deze Stalintaart, zoals mijn vader deze gebouwen altijd
noemt, hadden we vrije tijd. We gingen naar de KFC want de Mc Donalds was
gesloten. Ik heb vaak zigeuner grappen tegen Florin en Paula gemaakt, maar toen
was het eindelijk zover.
Naast ons kwamen 2 zigeunerjongetjes zitten van 12 en 9. Ze praatten zelfs
Roemeens tegen Paula, maar die negeerde ze gewoon. Vervolgens zaten ze met zijn
tweeën een kwartier op het enige toilet. Florin zei in het Roemeens dat ze weg
moesten gaan want ze bleven daarna in de opening staan. Het toilet rook
verdacht muf en rokerig, maar na een kwartier wachten was het toch een
opluchting. Omdat we wat vertraging hadden moesten we opschieten met de
fotoopdracht die we vandaag hadden.
Nu terwijl ik dit schrijf wachten we op de docenten op een in oude stijl
herbouwd plein dat erg mooi is. Janek uit Polen zit naast me en van hem moest
ik erin zetten dat hij de Messias is en dat hij erg knap is. Dus dat doe ik dan
maar, want ik wil natuurlijk niet onbeleefd zijn. Gauw nog eventjes een paar
foto's met de hele groep en met de aparte delegaties en hup in de bus naar het
restaurant.
Daar aangekomen zaten we aan een mooie grote tafel zoals je die ook bij het
laatste avondmaal van Leonardo da Vinci hebt. Deze vergelijking maak ik nu
eigenlijk met een wrang gevoel. Iedereen is een beetje moe van de zware week en
heeft het wrange gevoel dat dit de laatste dag is. Toch bleven we tot aan het
einde het glas halfvol zien. We keken de video's die we in Warsaw hadden gemaakt
en spraken elkaar nog een laatste keer. Dat was best wel zwaar, maar we wisten
dat het eraan zat te komen.
Nadat we afscheid namen gingen we nog naar het park. Daar kon ik afscheid
nemen van mn nieuwe vriend Jesper met wie ik heel goede vrienden werd deze
uitwisseling (We beloofden elkaar eens weer te zien als hij in Nederland is of
ik in Noorwegen). Verder nam ik afscheid van Florin met wie ik vooral veel heb
gelachen, Paula die gewoon veel aanwezig was en met wie ik veel praatte en als allerlaatste Kuba. Voor Kuba heb ik enorm veel respect. Hoe hij in het leven staat vind ik enorm knap. Toen ik naar huis ging kwam het besef dat ik een deel van deze geweldige groep nooit meer terug zou zien. Een ander deel zie ik in augustus wanneer ik in Warschau ben en misschien ga ik ooit naar Roemenië op vakantie maar dat weet ik nog niet zeker. Toch terwijl ik deze laatste zinnen op papier zet voel ik me enkel blij en ben ik iedereen ontzettend dankbaar voor de geweldige ervaring!
Groet van Helmich.
Woensdag 14 juni
Na een goed nachtje slapen die langer was dan normaal kwamen wij iets voor
10:25 op het vliegveld aan. De andere buitenlanders hadden minder nachtrust dan
wij gehad want die vertrokken eerder. Nadat iedereen gearriveerd was gingen we
naar de in-check balie om onze bagage in te laten checken. Helaas stond er een
enorme rij, dus wij als asociale Nederlanders gingen met z’n allen voorkruipen maar
doordat wij gingen voorkruipen ontstond er achter ons een rij van mensen die of
ook wilde voorkruipen of gewoon dachten dat dit de rij was. Dit zorgde
natuurlijk voor een beetje chaos een boel boze Polen, maar het
belangrijkste was dat wij niet een uur hoefde te wachten voor het in-checken.
Vervolgens waren we vrij vlot en zonder noemenswaardigheden door de douane
gekomen. Daarna gingen we wederom op kosten van school een bakje koffie halen,
helaas is de koffie in Polen niet van dezelfde kwaliteit als in Nederland dus
erg lekker vond ik het niet. Na het kopen van de laatste souvenirs zijn we aan
boord van het vliegtuig gegaan. We waren iets eerder dan verwacht in Nederland
en na een paar minuten taxiën waren we alweer bij de gate. Het duurde ook niet
lang voordat onze bagage er was en doordat alles zo voorspoedig liep konden we
een trein eerder pakken waardoor we een half uur eerder op station Zwolle
arriveerden. Er volgde een kort afscheid, we bedankten elkaar voor de geweldige
week en haasten ons toen naar ons vervoer naar huis.
Groet van Eran.
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten